Spirituele leiders of Sjamanen, zoals Malidoma Somé uit Afrika, wijzen erop dat onder andere verwarring, waanbeelden en je verloren voelen een teken is dat een persoon Geroepen wordt. Geroepen om de schakel te gaan zijn tussen de verschillende werelden, of Geroepen tot een ontwaken, of tot een ander spiritueel proces. Precies daar botst de Sjamanistische wereldvisie met die van de westerse samenleving. Want:

Is het een roeping of is het een psychose, depressie of manie?

Veel mensen die te maken hebben met een psychiatrische aandoening, maar tegelijkertijd interesse hebben in spiritualiteit, lopen tegen deze kernvraag aan. Mensen die de westerse hulpverlening overboord gooien in naam van het spirituele kunnen in diepe problemen terecht komen, of zelfs in gevaar zijn (o.a. voor zichzelf). Daarentegen helpt het verbannen van spiritualiteit omwille van geestelijke gezondheid ook zeker niet, er zal dan altijd “iets” missen, en incompleet zijn.

Welke plek heeft Sjamanisme vandaag de dag in de maatschappij, en welke plek heeft Sjamanisme in de psychiatrie? Hoe navigeer je als cliënt of als naaste over de dunne lijnen tussen, bijvoorbeeld, psychose en spiritualiteit?

Het belang van de Sjamanistische wereldvisie voor maatschappij en psychiatrie is niet alleen een lezing: het is een reis langs diverse invalshoeken en persoonlijke ervaringen, voor geïnteresseerden, en mensen die te maken hebben, direct of indirect, met psychiatrie en spiritualiteit.